İçimizin Karanlık Odaları

24 Aralık 2009 Perşembe by evo

Kimse görmesin içimizdeki o karanlık odaları...

Yok saysınlar içimizdeki o çaresiz gölgeyi...

Kapıları kilitli kalsın hep...

Kapıları büyük olsun hep...

Zamanın durduğu, hatırlamanın koca bir çığı yerinden kopardığı...

Bütün bir ömrün en zavallı "toplamı"...

Karanlık odaların dört duvarına hapsedilmiş bir "unutkanlık"...

Uykuların arasında, bir şarkının ortasında, aynada, yağmurlu bir öğle sonrasında...

"Oradayım ben, bıraktığın yerde, o karanlıkta" diye fısıldayan...

Ah, kimse bilmesin o odalara bıraktıklarımızı...

Yüzleşmektir aslında en zoru, birinin o odanın kapısını açmasından sonrası...

Ne çokmuş meğer bir ömrün saklanan kısmı...

Eğer herkesin varsa bir karanlık odası,

O odanın aşkına bir dakikalık saygı duruşuna susmalı...

Susmalı...

Bir başka karanlık odaya karşı...

ICLAL AYDIN

Club-E